കവിത:
പ്രണയം
രചന: മധുസൂദനന്‍ നായര്‍
പ്രണയം ..... അനാദിയാം അഗ്നി നാളം
ആദി പ്രകൃതിയും പുരുഷനും ധ്യാനിച്ച് ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍
പ്രണവം ആയ്‌ പൂവിട്ടോരമൃത ലാവണ്യം
ആത്മാവില്‍ ആത്മാവ് പകരുന്ന പുണ്യം ;പ്രണയം.........
തമസ്സിനെ തൂനിലവക്കും...
നിരാര്‍ദ്രമം തപസ്സിനെ താരുണ്യമാക്കും
താരങ്ങളായി സ്വപ്ന രാഗങ്ങലായ്
ഋതു താളങ്ങളാല്‍ ആത്മ ദാനങ്ങളാല്‍
അനന്തതയെപ്പോലും മധുമയമാക്കുമ്പോള്‍
പ്രണയം അമൃതം ആകുന്നു
പ്രപഞ്ചം മനോജ്ഞം ആകുന്നു
പ്രണയം.......
ഇന്ദ്രിയ ദാഹങ്ങള്‍ ഫണംഉയര്‍ത്തുമ്പോള്‍
അന്ധമം മോഹങ്ങള്‍ നിഴല്‍ വിരിക്കുമ്പോള്‍
പ്രണവം ചിലംബുന്നു പാപം ജ്വലിക്കുന്നു...
ഹൃദയങ്ങള്‍ വേര്‍പിരിയുന്നു...
വഴിയില്‍ ആക്കാലമുപേക്ഷിച്ച വാക്കുപോല്‍
പ്രണയം അനാഥമാകുന്നു, പ്രപഞ്ചം അശാന്തമാകുന്നു....
രചന: മധുസൂദനന്‍ നായര്‍
പ്രണയം ..... അനാദിയാം അഗ്നി നാളം
ആദി പ്രകൃതിയും പുരുഷനും ധ്യാനിച്ച് ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍
പ്രണവം ആയ്‌ പൂവിട്ടോരമൃത ലാവണ്യം
ആത്മാവില്‍ ആത്മാവ് പകരുന്ന പുണ്യം ;പ്രണയം.........
തമസ്സിനെ തൂനിലവക്കും...
നിരാര്‍ദ്രമം തപസ്സിനെ താരുണ്യമാക്കും
താരങ്ങളായി സ്വപ്ന രാഗങ്ങലായ്
ഋതു താളങ്ങളാല്‍ ആത്മ ദാനങ്ങളാല്‍
അനന്തതയെപ്പോലും മധുമയമാക്കുമ്പോള്‍
പ്രണയം അമൃതം ആകുന്നു
പ്രപഞ്ചം മനോജ്ഞം ആകുന്നു
പ്രണയം.......
ഇന്ദ്രിയ ദാഹങ്ങള്‍ ഫണംഉയര്‍ത്തുമ്പോള്‍
അന്ധമം മോഹങ്ങള്‍ നിഴല്‍ വിരിക്കുമ്പോള്‍
പ്രണവം ചിലംബുന്നു പാപം ജ്വലിക്കുന്നു...
ഹൃദയങ്ങള്‍ വേര്‍പിരിയുന്നു...
വഴിയില്‍ ആക്കാലമുപേക്ഷിച്ച വാക്കുപോല്‍
പ്രണയം അനാഥമാകുന്നു, പ്രപഞ്ചം അശാന്തമാകുന്നു....
No comments:
Post a Comment